Praca pielęgniarka

Jedna z koleżanek mojej mamy, którą ze względu na bliską zażyłość z mamą nazywam „ciocią” od pewnego czasu stara się zmienić pracę na lepiej płatną. Ciocia Marysia od kilkunastu lat pracuje jako pielęgniarka w koszalińskim szpitalu, jednak warunki finansowe, jakie zapewnił jej dyrektor są dużo poniżej jej oczekiwań. Wiem o tym wszystkim, bo ostatnio przez przypadek podsłuchałem rozmowę, jaką mama toczyła z ciocią przy kuchennym stole. Akurat schodziłem na dół do kuchni po coś do zjedzenia, gdy usłyszałem, że ciotka cicho pochlipuje. Nie chciałem się wtrącać i jednocześnie nie chciałem, by ktoś zauważył moją obecność, dlatego stanąłem na jednym stopniu schodów i się stamtąd nie ruszałem. Unieruchomiony w jednym miejscu słyszałem wszystko, o czym ciocia opowiadała mamie. Nasłuchałem się na temat pielęgniarki oddziałowej, pielęgniarka Koszalin, na temat dyrektora, ciężkiej pracy, kiepskich warunków finansowych i wielu innych spraw.

W miarę wydłużania się wywodów ciotki było mi coraz bardziej głupio stać i nic nie mówić, a jednocześnie bałem się, że jakikolwiek nieprzemyślany ruch wyda moją obecność na schodach. W końcu, gdy nogi zaczęły mi drętwieć z powodu niewygodnej pozycji, zacząłem udawać, że schodzę po schodach i krzyczę do mamy, że jestem głodny. Wyszło to chyba dość przekonywująco, bo mama nie zwróciła uwagi na to, że moje kroki słychać było jedynie od połowy schodów. Głupio mi, że wszystko podsłuchałem.

Romans między lekarzem, a jedną z pielęgniarek jest tak banalnym i oklepanym zjawiskiem, że w moim mniemaniu istniało już ono tylko i wyłącznie w firmach i brazylijskich telenowelach. Nie raz zdarzało mi się słyszeć lub oglądać sceny filmowe, w których dwie osoby w medycznych fartuchach trwały w namiętnym uścisku w jakimś składziku na miotły, gabinecie lekarskim lub służbówce pielęgniarek. Jak już wspomniałam – banał, tandeta i nic więcej.

Niestety, często w życiu zostajemy bohaterami sytuacji, o których jakiś czas temu wyrażaliśmy się z największym potępieniem i zniesmaczeniem. W moim przypadku przyczyną zmiany nastawienia do bliższych relacji panujących między lekarzem i pielęgniarką było pojawienie się na oddziale nowego, bardzo przystojnego pielęgniarza, który w mig skradł serce połowy pielęgniarek i połowy pacjentek leżących na oddziale. Ja, jako lekarz powinnam była pozostać niewzruszona na urok i czar rozsiewany przez Marcela, jednak mój opór stopniał już po kilku pierwszych dniach ukradkowych spojrzeń i niby przypadkowych zetknięć dłoni. W niespełna tydzień od poznania Marcela zostaliśmy bliższymi znajomymi, a składzik na szczotki stał się naszym drugim domem.

Wiem, że teraz wychodzę na straszna hipokrytkę, bo jeszcze niedawno piętnowałam związki w pracy, a teraz sama się w taki wdałam. Lekarka i pielęgniarz – czy nie jest to typowe? Niestety, choćbym nawet bardzo chciała, to nie potrafię tego zakończyć, pielęgniarz Opole. Mam jedynie nadzieję, że nikt nie domyśli się co łączy mnie z Marcelem.